Een wrat is een rond bloemkoolachtige en vast aanvoelende uitgroeisels van de huid, dat op het hele lichaam in wisselend aantallen en groottes kan voorkomen. De officiële benaming is verruca. Vrij veel huisdieren hebben wel eens last van wratten. Wratten zijn meestal onschadelijk en kunnen ook weer spontaan na enkele maanden verdwijnen. Vaak heeft het lichaam dan een afweerstof tegen deze soort wrat gevormd.
De behandeling is gericht op vernietiging van het weefsel, zodanig dat alle virusdeeltjes
worden vernietigd. Bij een aantal huisdieren vindt spontane genezing binnen 2-3 jaar
plaats. In bepaalde gevallen kan daarom ook afgewacht worden. Wratten op de voeten hebben
minder de neiging om spontaan te verdwijnen. Deze wratten zijn vaker pijnlijk en de kans
op infectie en irritatie is groter.
Men kan de wratten behandelen met Wrattenzalf. De methode is niet pijnlijk. De
wrat en kleine rand huid hier omheen dient u 2 - 3 maal per dag insmeren. De zalf kan
zonder zorgen toegepast worden op gevoelig weefsel zoals de oogrand. De zalf heeft
geen enkel negatief of irriterend effect op het oogweefsel. Na enige tijd,
1 - 9 weken, zullen de wratten geleidelijk verdwijnen.
Alle voorkomende wratten, zoals de verruca vulgaris, de verruca plantaris, de verruca plana, de verruca filiformis, het condyloma acuminatum en de mollusca contagiosa.
Wratten worden veroorzaakt door een virusinfectie en zijn daarom besmettelijk. Ze ontstaan drie tot zes maanden nadat de huid in contact is gekomen met het virus. Er bestaan wel 30 soorten virussen die wratten veroorzaken, maar die verder onschuldig zijn. Het afweersysteem van jonge huisdieren is vaak nog niet zo sterk als bij volwassen huisdieren. Daarom komt het bij jonge huisdieren meer voor. Wratten zijn waarschijnlijk besmettelijk zolang ze op het lichaam aanwezig zijn. Besmetting treedt waarschijnlijk op door direct lichamelijk contact of via voorwerpen. Het is niet bekend waarom de één wel wratten krijgt en de ander niet. Het wrattenvirus komt overal voor, maar voelt zich vooral thuis in een vochtige omgeving.
De verruca vulgaris, d.w.z. de gewone wrat, is een rond, scherp begrensd, sterk
verhoornend bloemkoolachtig uitgroeisel. Kenmerkend is vooral de sterke verhoorning.
Er zijn meestal meerdere wratten, vooral aan de voeten en poten en soms op het hoofd.
De verruca plantaris, of voetwrat, vindt men aan de voetzool. Men onderscheidt
2 typen: de mozaïekwrat (die zich oppervlakkig uitbreidt) en de doornwrat (pijnlijk
en in de diepte groeiend). De wratten aan de voeten gaan eveneens met sterke verhoorning
gepaard.
De verruca plana is een vlakke wrat. De wrat is een glad, vlak en slechts enkele
millimeters groot, huidkleurig of lichtbruin bobbeltje. Gewoonlijk zijn ze in groten
getale aanwezig en komen ze voornamelijk op het hoofd en poten.
De verruca filiformis is een vingervormige uitstulping van de huid op een smalle
steel. Het is een vingervormige variant van de verruca vulgaris op het hoofd.
Het condyloma acuminatum is een bloemkoolachtig, soms gesteeld, vormsel dat rond
de anus en/of de geslachtsorganen voorkomt.
De mollusca contagiosa, ook wel 'bolhoedwratjes', 'waterwratjes' of 'luchtpukkels'
genoemd, worden door een groot pokvirus veroorzaakt. Het zijn halfbolvormige, gladde,
huidkleurige, vastaanvoelende bultjes, die er doorschijnend of wit uitzien. Centraal
ziet men vaak een delle (inzinking). Na zijdelingse druk op het bultje kan men een witte
brij te voorschijn drukken (molluscumbrij).
Wratten zijn onschuldig. Waterwratten gaan wel eens samen met irritatie en eczeem. Voetwratten geven soms pijn of last bij het lopen. De meeste wratten verdwijnen vanzelf binnen twee jaar. Een enkele keer blijven ze jarenlang zitten. Het is niet bekend waarom de één er snel van af is en de ander niet.
Wratten zouden door het gebruik van kalktabletten verdwijnen. Hiervoor bestaat geen enkele aanwijzing. Ook denkt men dat een wrat een gezwel is, dat is echter niet zo: alleen ouderdomswratten zijn goedaardige spontane verdikkingen van de huid. Alle andere wratten ontstaan door virusinfecties. Het zou effectief zijn om met bananen- of tuinbonenschillen over wratten te wrijven. Het is onjuist dat wratten een wortel hebben en daarom steeds weer zouden aangroeien. Als wratten op dezelfde plaats terug komen, wil dat zeggen dat het virus nog aanwezig is.