Indicaties: artrose, artritis, beschadigd weefsel, zwakke botten, rugpijn, pijnlijke knieën, reumatische klachten, trauma, pijnlijke spieren en gewrichten.
Artrose betekent slijtage van de kraakbeenlaag in een gewricht. In het begin is de hond alleen een beetje stijf als hij opstaat, maar als hij eenmaal in beweging is gaat het beter. Teveel beweging zorgt er echter voor, dat de pijn weer terugkomt. In een later stadium heeft de hond voortdurend pijn, zelfs als hij ligt. Hij kan zich niet meer goed bewegen en meestal doet vochtig weer ook niet goed. Vaak probeert het het lichaam zelf de artrose te verhelpen en vormt osteofyten (botwoekeringen aan de rand van de gewrichtsvlakten). Helaas wordt hierdoor alles alleen maar erger. Er kunnen zenuwen bekneld raken en er kan pijn, krachtverlies of een gevoelsstoring ontstaan. Door de beschadiging van het kraakbeen, losse stukjes kraakbeen in de gewrichtsvloeistof en de voortdurende irritatie, kan een ontsteking ontstaan (geactiveerde artrose). Artrose komt vaak voor bij oudere honden.
Wanneer de hond te dik is, is het verstandig hem op dieet te zetten. Maak vaker kortere wandelingen, niet gelijk 3 uur achter elkaar. Geen wilde bal-en stokspelletjes waarbij de hond plotseling moet afremmen. Trappenlopen is niet zo gunstig, als het mogelijk is, de hond liever even dragen. Train de spieren, dat ontlast de gewrichten. Zwemmen is hiervoor een goede mogelijkheid. Bij een acute artritis kunt u uw hond helpen door hem veel rust te geven en het gewricht te koelen.
Artritis is een ontsteking van het gewricht. Hierbij treden de vijf typische symptomen voor een ontsteking op: pijn, zwelling, roodheid, warm aanvoelen van het gewricht en eventueel koorts. De hond wil het gewricht niet belasten, loopt misschien kreupel omdat hij pijn heeft. Het is mogelijk, dat een artritis in een artrose overgaat. Artritis kan op iedere leeftijd voorkomen.
In het lichaam bevinden zich drie soorten kraakbeen: hyalien kraakbeen, elastisch kraakbeen en vezelig kraakbeen. Voor de gewrichten (verbindingen tussen twee of meer botten) is het hyalien kraakbeen van belang. Dit kan goed tegen druk, maar is ook wat elastisch en doorzichtig als mat glas. Het bekleedt de uiteinden van de botten en vormt zo twee spiegelgladde gewrichtsvlaktes.
Gezond gewricht.
Aangetast gewricht.
Kraakbeen is een weefsel met een zeer langzame stofwisseling (bradytroof). Dit komt, omdat het geen bloedvaten bevat. Kraakbeen krijgt zijn voedingsstoffen door diffusie uit de omliggende weefsels (diffusie: een passief proces, waarbij de moleculen ernaar streven zich gelijkmatig in een ruimte te verdelen, zodat hun concentratie overal even groot is). Dit heeft tot gevolg, dat kraakbeenverwondingen slechts zeer langzaam genezen.
Bovendien bevat kraakbeen ook geen zenuwbanen. Dat is de reden waarom een hond meestal pas pijn voelt wanneer het kraakbeen al beschadigd is en de uiteinden van de botten tegen elkaar wrijven, of als er botafsplinteringen in de gewrichtsruimte (blauw) zitten.
Artrose (slijtage) ontstaat door een kraakbeenbeschadiging in een gewricht en is een langzaam proces, waarbij men kan men onderscheiden tussen primaire en secundaire artrose.
De primaire artrose ontstaat meestal zonder een duidelijke reden. Vaak gaat het hierbij om de typische artrose op oudere leeftijd. Hier spelen ook genetische factoren een rol.
De secundaire artrose kan ontstaan door een aangeboren misvorming van een gewricht, door een verkeerde, niet gelijkmatige belasting (b.v. bij heupdysplasie, elleboogdysplasie, verschillende lengten van de poten, na een trauma, niet goed genezen botbreuken), door een gewrichtsbloeding, door overbelasting (te zware vorm van sport) of overgewicht.
Door de kraakbeenbeschadiging bij arthrose gaat uw huisdier het aangetaste gewricht ontlasten. Hierdoor worden de banden en spieren om het gewricht "slapper" en het gewricht wordt minder goed belast (zie afbeeldingen beneden). Stevige spieren rondom het gewricht kunnen dit voor een groot gedeelte opvangen, daarom is het zo belangrijk de spieren te trainen.
Een artritis is een gewrichtsontsteking. Het kan hierbij om een infectieuze of een niet-infectieuze ontsteking gaan. Een infectieuze artritis wordt veroorzaakt door ziektekiemen, zoals bacteriën of schimmels.
Hierbij zijn er weer twee mogelijkheden:
De niet-infectieuze artritis heeft een immunologische oorzaak, dat betekent dat het immuunsysteem hier een rol speelt. Dit is het geval bij de verschillende vormen van idiopatische polyartritis (idiopatisch betekent dat de oorzaak niet bekend is, polyartritis betekent dat er twee of meer gewrichten betroffen zijn) of bij de reumatoïde artritis.