OORONTSTEKING BIJ HOND, KAT, CAVIA EN OVERIGE HUISDIEREN

Oorontstekingen moeten altijd behandeld worden!

Door verwaarlozing treden er namelijk veranderingen op in het oor, die genezing moeilijker maken. De oorontsteking kan zich ook uitbreiden naar het middenoor en het binnenste gedeelte van het oor. Als de oorontsteking chronisch wordt, kan er een middenoorontsteking ontstaan. Zeer ernstige chronische oorontstekingen kunnen zelfs evenwichtsstoornissen en ernstige hersenaandoeningen veroorzaken. Bepaalde rassen zijn berucht om hun aanleg voor een oorontsteking.

Belangrijke factoren bij het ontstaan van oorontstekingen:

• Bij honden met hangende oren of oren die door veel haar nagenoeg afgesloten worden, kunnen de oren niet goed ventileren. Daardoor lopen de dieren een verhoogd risico is op een oorontsteking. Als u de haren uit de oren regelmatig laat verwijderen, verkleint u het risico.
• Als uw huisdier graag zwemt, worden de oren vochtig. Een warm, vochtig oor is een ideale broedplaats voor bacteriën. Bij warm weer ontwikkelen de bacteriën zich nog extra snel.
• Een oorontsteking kan ook ontstaan door een beschadiging in de oorschelp. Bij het verwijderen van haren of het reinigen van het oor kan de gevoelige huid beschadigd raken. Soms ook zit er een onschuldig puistje in het oor, dat open gaat tijdens het oorreinigen. De beschadigingen kunnen geïnfecteerd raken door bacteriën of schimmels en zo uitgroeien tot een ontsteking.
• Ontstekingen kunnen ook ontstaan als gevolg van een allergie. Het lichaam probeert zich op deze wijze te doen van 'verontreinigingen'. In deze situatie heeft uw dier meestal een huidaandoening, al dan niet gepaard gaand met jeuk.

Er zijn 2 soorten oorontstekingen:

1. de droge oorontsteking, voor hond en kat.
Dit betreft meestal het uitwendige gehoorgang, de zogenaamde oorschelp (buiten het trommelvlies).

Opvallend gedrag van uw huisdier bij een droge oorontsteking kan zijn:
-  het schudden van de kop
-  schuren van het oor
-  krabben aan het oor

Als de ontsteking nog niet zo ernstig is, vindt uw dier het vaak prettig als u over zijn oor wrijft. In ernstige gevallen kan het aanraken van de oren juist pijnlijk zijn, en het dier laat dit meestal duidelijk merken. Bij een droge oorontsteking is de binnenkant van de oorschelp is meestal rood (tot dieprood) en de huid gezwollen. In het oor is vaak een wasachtige substantie te zien, en ook schilfers zijn mogelijk. Het oor begint ook te stinken naarmate de oorontsteking erger wordt.

Behandeling: met oordruppels type 1, op basis van Colloïdaal zilver is een droge oorontsteking goed te behandelen. Achtergrondinformatie over Colloïdaal zilver.

2. de natte oorontsteking, voor hond en kat.
Bij de natte oorontsteking is het diep onderin het oor meestal nat en komt er soms pus uit. In enkele gevallen is de oorschelp ook rood en gezwollen. Het 'sopt' als het ware onder in het oor. Onder in het oor hebben zich grote hoeveelheden bacteriën en/ of schimmels in ontwikkeld.

Behandeling: In de praktijk blijkt dat het inzetten van een antibioticum nagenoeg geen resultaat geeft bij een natte oorontsteking. Het onderdrukt de symptomen wel, maar meestal komt de ontsteking na een paar weken in alle hevigheid terug. Met oordruppels type 2 is een natte oorontsteking wel goed te behandelen.

---

KLANTENREACTIES OORDRUPPELS TYPE 1 (scrollen naar beneden)

KLANTENREACTIES OORDRUPPELS TYPE 2 (scrollen naar beneden)